Dlaczego IT potrzebuje więcej pluszu?
Czytam teraz książkę Statystycznie rzecz biorąc Janiny Bąk z bloga janinadaily.com. Ta książka jest bardzo mądra. Uczę się w niej rzeczy o statystyce (albo raczej przypominam sobie to, co już kiedyś umiałam, ale zapomniałam). Uczę się też czegoś innego. Nie trzeba się strasznie wymądrzać, żeby przekazać mądre rzeczy. Janina owija mnie swoją pluszową narracją, równocześnie przemycając wiedzę. Uczy i bawi. No dobra, bawi i uczy. I bawi. Kiedy dorosnę, chcę być jak Janina xD
Mało jest niestety tego w mojej branży. Znam kilka takich osób, które uprawiając informatyczny stand-up pełen sucharów przemycają wiedzę słuchaczom. Ale jest ich mało. A programowanie to przecież taka ciekawa dziedzina! Kiedyś uczyliśmy grupę 30 dorosłych (głownie kobiet) programować w ramach warsztatów Code Carrots. I te poważne osoby, pracujące na różnych odpowiedzialnych stanowiskach budowały wirtualne burgery, zrzucając sałatę na ser, albo odwrotnie. Potem jeszcze ganiały za kulkami Sphero, czyli małymi robotami, których głównym przeznaczeniem jest turlanie się w różne strony i zmiana kolorów. Śmiechom nie było końca!
Niestety rzadko widzę taką dziecięcą radość w codziennej pracy (chyba, że jest pizza Friday, albo owocowy wtorek), a już na konferencjach to w ogóle. Nigdy nie zrozumiem, czemu na przerwie konkurs czytania kodu cieszy się większym zainteresowaniem, niż zajęcia jogi, albo stanowisko z drinkami z palemką xD W salach wykładowych wcale nie jest lepiej. Poza niektórymi wyjątkami, bardzo poważni prelegenci przekazują suchą wiedzę jeszcze bardziej poważnym słuchaczom. Ile nowych rzeczy można wchłonąć w takich warunkach?
Moim zdaniem IT potrzebuje więcej pluszu. Upuszczenia powietrza i większego luzu w pracy. I po pracy. Kiedy uczymy się nowych rzeczy, to najczęściej narzucamy sobie ambitny grafik i mamy do siebie pretensje, jeśli coś nie idzie zgodnie z planem. A może by tak dać się ponieść i poeksperymentować? Na skuteczność takich działań mam tylko "dowód anegdotyczny", ale i tak się nim podzielę, bo u mnie działa. Kiedy uczę się z jakiegoś tutoriala i przechodzę kolejne kroki, zapamiętuję trochę. Kiedy natomiast eksperymentuję i na przykład automatyzuję czynności, które mogłabym robić ręcznie, uczę się dużo więcej. Nawet jeśli na początku polega to na kopiowaniu ze StackOverflow, w pewnym momencie umiem już na tyle dużo, że mogę dopisywać kolejne rzeczy samodzielnie. Może to dlatego, że dużo bardziej się angażuję? Czy potwierdzisz moją anegdotyczną tezę, czy ją obalisz?
Mało jest niestety tego w mojej branży. Znam kilka takich osób, które uprawiając informatyczny stand-up pełen sucharów przemycają wiedzę słuchaczom. Ale jest ich mało. A programowanie to przecież taka ciekawa dziedzina! Kiedyś uczyliśmy grupę 30 dorosłych (głownie kobiet) programować w ramach warsztatów Code Carrots. I te poważne osoby, pracujące na różnych odpowiedzialnych stanowiskach budowały wirtualne burgery, zrzucając sałatę na ser, albo odwrotnie. Potem jeszcze ganiały za kulkami Sphero, czyli małymi robotami, których głównym przeznaczeniem jest turlanie się w różne strony i zmiana kolorów. Śmiechom nie było końca!
Niestety rzadko widzę taką dziecięcą radość w codziennej pracy (chyba, że jest pizza Friday, albo owocowy wtorek), a już na konferencjach to w ogóle. Nigdy nie zrozumiem, czemu na przerwie konkurs czytania kodu cieszy się większym zainteresowaniem, niż zajęcia jogi, albo stanowisko z drinkami z palemką xD W salach wykładowych wcale nie jest lepiej. Poza niektórymi wyjątkami, bardzo poważni prelegenci przekazują suchą wiedzę jeszcze bardziej poważnym słuchaczom. Ile nowych rzeczy można wchłonąć w takich warunkach?
Moim zdaniem IT potrzebuje więcej pluszu. Upuszczenia powietrza i większego luzu w pracy. I po pracy. Kiedy uczymy się nowych rzeczy, to najczęściej narzucamy sobie ambitny grafik i mamy do siebie pretensje, jeśli coś nie idzie zgodnie z planem. A może by tak dać się ponieść i poeksperymentować? Na skuteczność takich działań mam tylko "dowód anegdotyczny", ale i tak się nim podzielę, bo u mnie działa. Kiedy uczę się z jakiegoś tutoriala i przechodzę kolejne kroki, zapamiętuję trochę. Kiedy natomiast eksperymentuję i na przykład automatyzuję czynności, które mogłabym robić ręcznie, uczę się dużo więcej. Nawet jeśli na początku polega to na kopiowaniu ze StackOverflow, w pewnym momencie umiem już na tyle dużo, że mogę dopisywać kolejne rzeczy samodzielnie. Może to dlatego, że dużo bardziej się angażuję? Czy potwierdzisz moją anegdotyczną tezę, czy ją obalisz?
W końcu zamówiłem książkę, bo mnie anulowali zamówienie z odbiorem osobistym. Fstyt, że jeszcze nie mam.
OdpowiedzUsuńCo do pluszu - zapraszam do mnie. Zawsze wrzucam żarciki i smaczki. We wszystkich kursach programowania towarzyszy nam Błyszczący Andrzej wyruszający na bitwę ze Złośliwą Wiewiórką dzierżąc w dłoni Głodną Kłodę Pogardy i obrywający z półobrotu w piętę. W bazach danych znajdziesz Andrzeja Dudę otrzymującego 10 punktów dla Gryffindoru z numerem indeksu 007 ;)